In hospice El Ombũ in Beverwijk heerst een warme en levendige sfeer, ook al komen mensen er om hun laatste dagen door te brengen. Vanmiddag kan iedereen dit met eigen ogen zien. Tussen 12.00 en 16.00 uur opent het huis haar deuren en is iedereen welkom om te ontdekken welke zorg ze bieden aan terminale patiënten en welke rol je als vrijwilliger kunt spelen. 

“Ik denk dat mensen de dood en ziekte iets engs vinden”, zegt Jet Flesseman, coördinator van de hospice. “Maar meer kennis geeft minder angst.” En dus opent het huis haar deuren om te laten zien wat ze vrijwilligers en terminale kunnen bieden.

Tekst gaat verder onder de foto.

In hospice El Ombũ heerst de sfeer van een doorsnee huishouden. Zodra je binnenstapt, voel je een warme en aangename sfeer. Bewoners zitten gezamenlijk aan tafel om te eten en voeren normale, alledaagse gesprekken.

Het enige verschil is dat deze bewoners zich in de laatste fase van hun leven bevinden. Maar betekent dat dat er een verpletterende stilte heerst? Absoluut niet.

Voordeel 

En dat is niet zo gek, legt Jet uit. “Waar familie thuis nog druk ik is met de zorgende rol, is er in het hospice ruimte om je te richten op de relatie. Ze mogen helpen waar ze willen, maar het ‘moet’ niet meer. Daarnaast komt de verpleegkundige niet elke tien minuten binnenrennen om pillen te brengen, maar is er echt ruimte voor iemand zijn verhaal.”

In El Ombũ werken naast twee coördinatoren en een paar huishoudelijke hulpen alleen vrijwilligers. En dat maakt het contact warm, legt Jet uit. “Vrijwilligers zijn hier niet omdat het moet, maar omdat ze de mensen hier willen helpen. Er is ruim de tijd voor mensen en dat doen ze goed.”

Vrijwilligers

Eén van de vrijwilligers is Terry. Ze werkt al ruim 10 jaar met veel plezier bij de hospice. Toen haar ouders kwamen te overlijden besloot ze later in de hospice te willen werken. “Er kwam ’s avonds iemand van het hospice waken. Toen dacht ik: als ik stop met werken, wil ik ook zoiets doen.”

Het werk geeft veel. “Je bent hier voor de mensen en om hun in de laatste maanden zo goed mogelijk te laten leven. Je moet loslaten dat iemand komt te overlijden”, zegt Terry. “Sommigen denken: oh, daar gaan toch alleen maar mensen dood, maar het is ook gezellig.”

Herma

En daar sluit bewoonster Herma (75) zich bij aan. “Gister heb ik in de keuken gezeten, hartstikke gezellig. Ik ga niet alleen maar over dood en over kanker praten.”

Herma woonde 28 jaar in Wijk aan Zee. Drie maanden geleden hoorde ze dat ze kanker heeft, zo vergevorderd dat er niks meer aan te doen was. 

Ze kwam in aanmerking voor de hospice, maar wilde daar aanvankelijk niks van weten. De keuze overdonderde haar. “Ik dacht je zit daar opgesloten in een kamertje. Je moet plots afscheid nemen van allemaal mensen. Ik deed jaren iedere dag mijn boodschapjes in de Spar. Moest ik die meiden gedag zeggen?”

Na een bezoek aan het huis veranderde ze toch van gedachten en met die keuze is ze dolblij. “Je bent hier in een koninkrijk. Het is hartstikke gezellig. Je hebt de hele dag reuring. Het eten met de mensen is leuk. Ik kan roken en ik kan drinken. Wat wil je nog meer?”

Haar kamer heeft ze ingericht met wat knutselwerkjes, beeldjes en foto’s. Ze beseft dat dit de plek is waar ze zal sterven. “Ja pech gehad, maar ik ga daar niet mijn kinderen mee belasten. Daar zijn deze mensen voor.”

Thuishulp 

Niet alleen voor terminale patiënten heeft het huis een plekje. Ook biedt het langdurig zieken een tijdelijk onderdak. “Mensen kunnen hier van een paar dagen tot twee weken verblijven, zodat de mantelzorger even bij kan bij tanken en iets voor zichzelf kan doen”, vertelt Jet.

Ook bieden ze mensen thuishulp. “Sommigen vinden het een hele drempel om daar om te vragen en denken: wat kan de vrijwilliger dan doen? Maar als je iemand niet meer alleen kan laten, hoe ga je dan als mantelzorger nog een rondje over de markt? Daar kunnen wij ook ondersteunen.”

Meer vrijwilligers

Jet wil met het open huis laten zien wat het huis te bieden heeft en hoopt de angst rondom ziekte en dood te verminderen. Daarnaast heeft het open huis nog een ander doel: het aantrekken van meer vrijwilligers.

Jet legt uit: “Met de recente uitbreiding van het aantal kamers hebben we extra helpende handen nodig. We zijn op zoek naar mensen die bereid zijn om minimaal vier uur per week en één keer in de drie weken in het weekend bij te springen en er gewoon even voor de mensen kunnen zijn.”